"Volg je hart, trek je eigen plan. Van andermans plannen zijn er toch al zat." Dit motto is een levensles voor de hoofdpersoon James Dillard, die op zoek is naar zijn identiteit. Een man die zich laat leiden door anderen en eigenlijk niet weet wie hij zelf eigenlijk is en wat hij wil bereiken in zijn leven. James Dillard is een op het eerste gezicht normale, blanke man van dertig jaar. Hoewel het lijkt alsof hij alles voor elkaar heeft, hij is rijk, kan doen waar hij zin in heeft en woont in een duur hotel. Zijn moeder heeft James op zijn negentiende in een hotel gestopt onder het motto: "Als er iets is dan kun je me bellen, maar je moet het vooral zelf uit proberen te zoeken, dat is de natuur." Ze heeft nooit tijd voor hem, omdat ze constant bezig is met haar carrière. Maar omdat zij hem financieel steunt, laat hij haar niet los.
Hij blijkt erg eenzaam te zijn en eigenlijk niet weet wie hij is en wat hij wil. "Het zal voor het grootste deel van de wereldbevolking wel fantastisch zijn als ze zich nergens zorgen over hoeven te maken, maar ik voel me er leeg en droevig door, want het is waar: er is ook niets waar ik me zorgen over hoef te maken." Waar leeft hij eigenlijk voor? De constante herhaling, elke dag hetzelfde, het steeds maar herlezen van dezelfde boeken en bijvullen van de glazen wodka, zijn pijnlijk. Hij heeft zijn hele leven al geen doel voor ogen, geen droom dat hij graag wil bereiken. Noodzaak is niet aanwezig in zijn leven; hij heeft niets waar hij voor moet vechten. Er staat niets op het spel: 'Waar moet hij zijn identiteit aan ontlenen?'
De leegte wordt enigszins opgevuld wanneer een mysterieuze vrouw, Marie, in zijn leven verschijnt. Ook al is zij niet de meest knappe vrouw die James heeft gezien, de mysterie achter deze vrouw maakt haar aantrekkelijk. De eerste maanden zijn geweldig voor beiden, maar Marie begint zich te irriteren aan de houding van James. Behalve haar, heeft hij nog steeds geen doel voor ogen. Daarnaast doet hij alles wat Marie van hem vraagt, zoals hij al zijn hele leven dingen doet die anderen van hem vragen. Ook dit wekt irritaties op bij Marie. Uiteindelijk loopt de relatie niet goed af, onder andere door James houding, maar ook door problemen van Marie. James eindigt in het bezit van een Zweeds eiland, zonder vriendin, weer in een hotel: terug bij af.
Dan krijgt hij de kans van zijn leven. Een telefoontje van Monica, een dame van de uitgeverij Gibraltar, maakt dat hij weer een betekenis aan zijn leven kan geven en zijn identiteit kan zoeken. Monica vraagt of hij een boek wil schrijven en in eerste instantie vraagt hij zich af waarom juist hij wordt gekozen voor deze taak: "Dat wil iedereen wel", zeg ik. "Maar ik ben geen schrijver. Ik ben James Dillard." Maar de dame heeft vertrouwen in hem om de persoon die hij is. Als hij maar zichzelf blijft, komt alles goed: "Ik denk dat je wel degelijk een schrijver bent. Soms zie je zelf nog niet waar je kwaliteiten liggen, maar ik heb jarenlange ervaring met dit soort zaken. Bovendien sluit het ander niet uit, je kunt James Dillard blijven én schrijver zijn. Sterker nog: dat is precies de reden dat we je vragen." Dus hij gaat op het voorstel in (Hij doet immers altijd wat anderen van hem willen).
De zoektocht naar wie hij is begint hier. Tot nu toe werd zijn identiteit gevormd door de mensen om hem heen. Hij doet altijd wat anderen van hem vragen en willen, maar zelf weet hij niet wat hij wil. Hij zoekt constante bevestiging bij anderen. Deze kans biedt hem dus mogelijkheden om dit te onderzoeken. Vind James Dillard de weg naar het volle leven als zijn ijstijd voorbij is?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten