Samenvatting: http://www.shmoop.com/house-of-spirits/summary.html
Biografie Isabel Allende: http://nl.wikipedia.org/wiki/Isabel_Allende_%28schrijfster%29
Een prachtig boek waarin de familiegeschiedenis van een bijzondere familie en de geschiedenis van het land zijn verweven in één verhaal. Esteban Trueba ontgroeit dankzij zijn harde werken de armoede. Hij maakt kennis met de prachtige Rosa del Valle, waarmee hij wilt trouwen. Zijn geluk is echter van korte duur, want Rosa komt door een noodlottig ongeval om het leven. Een aantal jaren later gaat Esteban met haar kleine zusje Clara ervandoor. Clara is een intrigerend personage met bovennatuurlijke krachten die de magie in het verhaal brengt.
Biografie Isabel Allende: http://nl.wikipedia.org/wiki/Isabel_Allende_%28schrijfster%29
Een prachtig boek waarin de familiegeschiedenis van een bijzondere familie en de geschiedenis van het land zijn verweven in één verhaal. Esteban Trueba ontgroeit dankzij zijn harde werken de armoede. Hij maakt kennis met de prachtige Rosa del Valle, waarmee hij wilt trouwen. Zijn geluk is echter van korte duur, want Rosa komt door een noodlottig ongeval om het leven. Een aantal jaren later gaat Esteban met haar kleine zusje Clara ervandoor. Clara is een intrigerend personage met bovennatuurlijke krachten die de magie in het verhaal brengt.
De
simplistische schrijfstijl zorgt voor een goed begrip en daarmee een goed
inlevingsvermogen in het verhaal. Deze schrijfwijze bestaat uit lange en
beschrijvende zinnen, maar geeft ons de mogelijkheid om een zo gedetailleerd
mogelijk beeld te vormen.
De verschillende symbolen geven een soort van tweede laag
aan het verhaal. Alle namen in het boek hebben een betekenis en vormen een
karakterbeschrijving van de persoon. Ferula betekent ijzersterk, en ze was
inderdaad ook een ijzersterke vrouw. Daarnaast betekent Nicolas
‘armenverzorger’. Hij kwam altijd op voor de armen, net als zijn tweelingbroer
Jaime, wat ‘ten diensten staan van anderen’ betekent. De symbolen zorgen voor
een dromerige sfeer.
Een
mindere kant van het boek is de structuur. De gebeurtenissen zijn chronologisch
verteld, maar het verhaal bevat ook veel flash-backs en flashforwards. Het is
van belang de aandacht bij het boek te houden. Flashforwards zoals deze: “Ze vonden ze dicht tegen elkaar aan, de
jongen uitgestrekt en Blanca met haar hoofd op de buik van haar nieuwe
vriendje. In diezelfde houding zouden ze, tot hun beider geluk, jaren later
worden betrapt, iets waarvoor ze hun leven lang zouden moeten boeten.” (p.
108), halen enigszins de spanning uit het verhaal, omdat de lezer in de
toekomst kan kijken. Het is minder makkelijk je te identificeren met een van de
personen in het boek. Daarnaast wordt er een aantal keren van de alwetende
verteller naar de ik-persoon, Esteban Trueba, overgestapt. Uit een aantal
passages uit het boek blijkt dat Allende de bedoeling heeft gehad om Alba als
de auteur van het boek naar voren te laten komen. “… het meisje Alba, zal later, in een tijd van verval en terreur, de
wonderbaarlijke geschiedenis van haar familie opschrijven om, zoals ze zegt,
‘het verleden te laten herleven en mijn eigen ontzetting te overwinnen’.”
Dit verklaart de flashforwards, want natuurlijk weet zij wat er in de toekomst
gebeurde.
Hoewel
deze structurele elementen verwarrend kunnen zijn, past deze structuur toch
goed bij het verhaal. Een soort van chaotische vertelling geeft karakter aan
het verhaal. Het geeft het gevoel dat je zich in het doolhofachtige huis van de
familie Trueba bevindt. Tijdens het lezen, maar ook nog daarna, heb je het
gevoel dat je naast de vrouwen staat. Je kijkt mee in de levens van de vier
generaties en weet precies wat er gebeurd in elk punt van hun levens. Alsof je
zelf hun leven hebt geleefd. Daarnaast is deze structuur niet zomaar gekozen. Het past bij het verhaal, zoals Isabel
Allende hem bedoeld heeft. “Het huis met
de geesten is een familiekroniek die zich vanaf het begin van de vorige eeuw
over vier generaties uitstrekt tot in de jaren zeventig, toen de militaire
dictatuur een einde maakte aan het socialistische bewind van Salvador Allende.”
Het boek is dan wel een realistische vertelling, maar bevat ook een aantal
onnatuurlijkheden die in twijfel gebracht kunnen worden. De niet-realistische
bovennatuurlijkheden zijn verweven in een realistisch en aangrijpend verhaal. Rosa
en Clara zijn de meest intrigerende en merkwaardige personages uit het boek.
Rosa is een oogverblindende schoonheid en Clara heeft een gave waarbij ze
voorwerpen kan laten bewegen. Het realistische gehalte kan hiermee wel in
twijfel worden gebracht, maar deze elementen brengen een magie aan in het boek
dat het als realistisch overkomt.
Er wordt een familiegeschiedenis beschreven waarin de
politieke toestand van het land is verweven. Het is een boek met vele
gebeurtenissen die ervoor zorgen dat het lijkt alsof de lezer zich in het
verhaal bevindt. De structuur is goed gekozen bij het verhaal en zorgt voor een
goed beeld van de familie en de maatschappij. De bovennatuurlijkheden trekken
het realisme van het verhaal in twijfel, maar zorgen wel voor een magische en
dromerige sfeer dat maakt dat het boek zo lekker weg leest. Deze magische
familiekroniek is zeker een aanrader wanneer je als lezer meegetrokken wilt
worden in de geschiedenis van een bijzondere familie.
Bronnen:
Auteur onbekend. (2014). Recensie:
Het huis met de geesten, Isabel Allende. Geraadpleegd op 20 oktober. http://mustreads.nl/recensie-het-huis-met-de-geesten-isabel-allende/
Lehmann-Haupt, C.
(1985). Books of the times. Geraadpleegd op 20 oktober. http://www.nytimes.com/1985/05/09/books/books-of-the-times-226293.html?&pagewanted=1
